Амиа хорлогсодын музей

Амиа хорлогдсодын музей

Гүн хавцал уруу, мөнхийн шаналал дунд
Амиа хорлогсодын музей, чин сэтгэлийн зовлон
Ялзарсан цогцоснууд, үмхийрж буй нь харагдана
Хэзээ нэгэн өдөр энэ ханан дунд Үхлийн амьдрал суллагдах болно

Эцэг хүү ариун сүнсний нэр

Ялын тогтоол барьсан ламтан алхаж байна
Бурханы номлолоо цээжиндээ үгличхээд
Сатанаас өөрийг чинь чөлөөлнө хэмээн бардамнажээ
Ариун библи нь түүнийг ч таныг ч аврахгүй гэдгийг
Өнөөх ламтан харин мэддэг
Дүр үзүүлэн алхахдаа тэр
Христийн загалмайг шүлсээр будна
Элэг зүрх нь эмэгтэй хүн хүсэн таашааж
Эрхтэн бүгд нь бачиуран зангирна
Үхсэн охины цогцосын дэргэд ирээд
Илж таалах хүсэлдээ тэр шунана
Цогцос болсон охиний хөх түүний эгдүүг хүргэж
Мээмэн бүхий товч нь хайрыг нь сэдрээнэ
Гэгээн уруул ариун онгон бие нь
Ламтан түүний эрхтэнг босгожээ
Зөөлөн арьс дээр нь урсах ариун ус
Бие юугаар нь алгуурхан доошилно
Хөрж даарсан цогцосон охины
Сэрэл мэдрэлийн цэгт ус анираа үргээнэ
Христийн загалмай умай юугаа цовдолоож
Үхсэн охинд амь өгнө
Сатан харин базлан таашааж
Өгзөг түүн рүү нь өнөөхөө чихнэ
Христ хөдөлж Сатан хөхсөөр
Хөөрхий охины сүнсийг эргэн таалжээ

Бороо

Бэх бид хоёр найзлаад арван жил болжээ
Будаган дунд нөхөрлөөд хөрсөнд орох болжээ
Бүрхэг тэнгэр доорх бэх бид хоёрын нөхөрлөл
Бороо чамайг үсэг зураасаар илэрхийлж байх юм
Олон өнгийн аашгүй бэх минь зурж байна
Он жилүүдийг тэр чамтай нөхөрлүүлжээ
Омог бардам бороо чиний төрхийг
Олгоодон урсах дусал бүрээр чинь дүрсэлж байна
Бороо чи зургийг минь урсгах ч гэлээ
Бодол мөрөөдөл минь бэх түүнд хадгалагдсийм шүү
Бороо чи намайг уйлуулах ч гэлээ
Бодолдоо би таныг хүндэтгэдэг юм шүү

Гунигт Ням гараг

 

Sunday is gloomy
My hours are slumberless
Dearest the shadows
I live with are numberless
Little white flowers
Will never awaken you
Not where the black coach
Of sorrow has taken you
Angels have no thought
Of ever returning you
Would they be angry
If I thought of joining you
Gloomy Sunday

Хараал

Онгон биеийг чинь

Орой болгон чөтгөр ирж таалаг

Орь дуу тавин орондоо хүчиндүүлэхдээ чи

Ороолон болон эргэн төрөг 

Үхээнц болсон чиний цогцосыг

Үхэл ч ирж бүү тоог

Бузарт автсан биеийг чинь

Бурхан тэнгэр ч аварж чадахгүй

Оргүй хоосноос урсах бурхан тэнгэр нь

Онгон эрхтэнийг чинь хэрхэн сийчүүлж буйг харан таашаал аваг

Өвчлөл

Эхнэрээ хөнөөсөн эр хүний бахархал
Энх амгаланг зорьсон ээж нарын сүнс
Охиноо умартах аавын шунал тачаал
Онгон сүнсний бузар үнэр
Тархи толгойг өтлүүлнэ
Тахал болон ирж үхэл тараана
Сэтгэлээ умартсан дайчин эрс
Санасан бүгдээ бүтээх чөтгөрийн боолууд
Тэнгэрийг эзэмдэж тахилийг хураагаад
Там руу аажмаар аваачина хүмүүн төрөхтөн
Элэг зүрхийг ялзруулж
Энх амгалан уруу илгээнэ
Өвчлөл хүмүүнийг бүрэн аван
Өлөн болжморууд идшээ булаалцалдана
Өвчлөл өнөөдөр эхэлж
Өчигдөрөөр дуусна!

Цувдай ухуулдаг тахал by Cannibal corpse

Цувдай ухуулдаг тахал

Чөтгөр загварчилсан туршилтын өвчин үүсгэгч
Шинжлэх ухааны хар тал нь дайны зэвсэг
Халдварт аллага ба дотуур тамлал
Аллага эсвэл амиа хорлолт үхлийн шалтгаан болох болно
Өвчлөлийн улмаас дотор эрхтний өөрчлөгдөнө
Байнгын өвдөлт чиний тархийг зогсооно
Замбараагүй үйлдэл миний бодлыг ирэнд хөтлөнө
Би хяналтаа алдсан, би хяналтаа алдчихлаа
Амиа гуйсан ч, хутганаас чи зугатахаас өнгөрсөн
Чиний хувь заяа өнөөдөр шийдэгдсэн

Үхэл

Өмхийрж ялзарсан бие тань байгаль эх дээ буцан очиж
Өрөөл нэгэн хүмүүний тэжээл нь болно
Ялзарсан хүмүүний амьдралыг
Ялын тогтоолоор бус
Ялалтаар даван та авсандаа иржээ
Хүйтэн цогцос тань одоо даарахгүй ээ
Хөвчин дэлхий элгэндээ бүйвэлнэ
Харанхуй өөрөө гэрэлтэн таньд
Хүн биш болсон баярт мэдээг хүргэнэ
Эргэн дурсаж амьдралыг санах хэрэггүй
Элийрэл цөхрөлийн тэр ертөнцийг мартагтун!
Эргээд ирэхгүй тэр амьдралыг
Эвдэрж ялзарсан биедээ л үлдээ
Үхчихлээ гэж бүү харамсагтун
Үхэл таниас уучлалт гуйх нь лавтай
Харин та түүнийг уучлаарай
Хайртайдаа л тань дээр ирсийм шүү тэр
Гэгээлэг таны тэр амьдрал чинь
Ганц үхлээс л өөрийгөө харамласым!
Амьдрал тэр хоёр хосууд байсым!!
Алга нэгтэй жаргалууд байсым!!!
Амьдрал харин үхлийг хаяад
Айлгүйтаад ч болтугай ахиж ирээгүй ээ
Үхэл үүнд нь гомдоогүй ч
Үлдэж ганцаар хоцорсондоо цөхөрсийм!
Жаргалыг булааж зовлонг тарихдаа тэр
Амьдрал түүнтэйгээ ганц удаа уулздым !!
Үхэл түүнд буруу байхгүй ээ
Үхэх ялтай амьдралыг сонгосон таньд л буруу бий!!!

,,,***********,,*******,*************,,,,----------------------

Өнөө шөнө баяр болно
Өөдрөг нэгний хувьд үхэл нь тохионо
Өрөвчхөн тэд харин өлөн болно
Сар гарж нар жаргах цагт
Саармагийн орноос сүнснүүд айлчлана
Саваагүй тэдний замд сатан ч саад хийж үл чадна
Орилоон хашгираан гудмыг дүүргэж
Айдас хүйдэс бурханыг гэсгээнэ
Цадсан нэгний ходоод шавжаар тэжээгдэж
Чөтгөр түүнд нь баясан хөхрөнө
Бузайр булай тэдний сүнсийг
Хайртай нь хамт торхонд хийнэ
Далайнд дунд шидэж орхиод
Ариун эх Мариа ирж авахыг хүлээг

Түүвэр өгүүлбэрүүд

Шөнө тэнгэрт одод асгарж байна өдөр болохоор бурхад тахилаа мартдаг юм шиг санагдалаа...Мэдэхгүй гэсэн үгээр эхэлсэн эгэл амьдрал дунд би хаана яваагаа ойлгохгүй юм Живж буй гол далай болохыг би мэдлээ эхлэл төгсгөл нь нэгдмэл оршихуйд автах тэрхүү далайн цэнгэгийг би гайхан живэх нь энэ бүх зүйлс хэзээ ч дуусахгүй мэт санагддаг юм. Мэдэхгүй гэдэг үгнээс ягаад ч юм айдаг болжээ. Магад ч үгүй үүнийг хүмүүний хуурамч амьдралд хөл тавих гэж нэрлэдэг шиг санагдана...

Бурхан чөтгөр саран авхай руу тэмүүлэн алхана замынхаа төгсгөлд тэд хүмүүний дүрийг бүтээсэн агаад нэгээхэн хэсэг нь чөтгөрийн замаар явж үлдсэн дусал нь бурханы нулимсыг авчээ.

Өглөө нар гэрэлтэх учиртай ертөнцөд гэрэл алга байна гэж би зүүдэлсэн зүрх сэтгэлд юу ч байхгүй хоосон хөндий мэдрэгдэх аталаа үүнийгээ одоо зогсоо гэсэн үг цээжинд шивнэж байсан. Ойлгохгүй юм бага насны мөрөөдөл миний тархинаас суларч одоод харин жинхэнэ амьдралд хөл тавьж байгаа юм болов уу... Томоожин гэдэг мэдрэмж нь энэ юм болов уу эсвэл эрүүл ухааныг ойшоон үзэж нэн тэргүүнд тавьдаг болсон юм болов уу... Маргааш би есөн цагт сэрнэ гээд орой таван цагт сэрдэг шиг зүйлийг мөрөөдөл хүсэл зорилго тэмүүлэл гэдэг байсан юм болов уу...Ийм биш л байгаасай гэж хүсэв ч үлгэрт гардаг зүйл үлгэртээ л үлдэж хүмүүний бүтээсэн чөтгөрийн урсгалд автах хэрэгтэй ч байж болхийм.Чөтгөрт сүнсээ худалдан төхөөрөөд бусадтай адил ялзарсан хогон дунд хэн нэгнийг хүлээн өдрийг өнгөрөөхийг жинхэнэ амьдрал гэдэг байж болох юм...гэхдээ би мэдэхгүй...

Би одоо ойлгож байна өдөр болгон мансууран цэнгэх хүмүүний амьдрал дунд хаа нэгтэйгээс жаргах нар нь үгүй хийсэн агаад саран авхайн хормойн доодхыг урьтал болгон дээш тэмүүлэх хүсэл нь тэдний сүнс нь аж.Харуусал хагацал хэмээхээс хэн хэнээсээ урьтан зугатах атал явсан мөр бүхэн нь тэрхүү айшигт айдас уруу нь дагуулан очих агаад эцэст нь үхэл хэмээгчтэй учирах нь.Дахин амьдрахийн мөрөөдөл бий ч өнгөрсөнөөсөө илүү өнөөдрийгөө урьтал болгоно харин эцэст нь бусдын хэлдэгээр үхэх мөчөө хүлээх цаг хугацаан хором бүрийд өнгөрсөн амьдар дахь өнөөдөр бүхнийг хараан зүхэж буцаах боломжийг бурханаас асуун суух нь нүгэл ажээ...

Зүүд

Заримдаа бодоод байх бодол ч таван мэдрэхүй сэрлээрээ хүртэхүйд орших оршилууд бүгд өөр нэгэн ертөнцийн зүүд мэт совин төрүүлнэ.Хаа нэгтэй огторгуйн нэгэн булан тохиод хэсүүчилж яваад унтчихсанаа мөнхөд мартсан мэт.Зүүдний энэ нэгэн ертөнцөд өрөөлийн биеийг булаан төрсөн агаад бусад нь ч мөн адил надтай хамт зүүдлэгсэд ч байж болохым.Хаана хэзээ унтчихсан юм бол? Хэсүүчлэн тэнэн явахдаа өөрөөсөө өөр хүний хоолойг үл олон сонсох олон хэмжээст гадаргуунууд нь далайн давалгаа мэт цохин шүтээгээд хаанаас ч юм уриалан дуудах гэрлийг чиглэн алхсаар нэгэнтээ унтчихжээ.Хий хоосон оюун бодол сэтгэлийн минь жигүүр тэртээ надаас алсад орших орчлонгийн хүрдэнд цоожлогдоод өөрийг нь ирж авах өдрийг хором мөч бүрт хүлээн зүйрмэглэх нь арван найман жилийн өмнө энэ хорвоод махан бие хэмээх бодгалийн ертөнцөд бодисоор бүтээгдэн ирчихэж.
Өөрийнхөө нэгэн хэсгийг умартаж орхиод хөлчүү дарстай зодолдон хэвтэх хорвоогийн өдөр бүрийд цээж рүү минь гэрэл нэвтрэн ороод үл гарж ирнэ.Хөндий хоосон болчихсон тэр зайнд гэрэл замаа ололгүй төөрөх нь энэ бодгалийн ертөнц үнэн магад зүүд ажээ.Алсад орших бодит би хэмээхийн зүүдлэн буй энэ ертөнц ганц түүнийх эс бөгөөс өөр бусад зүйлсийх ч мөн бий юу? Энэ бүх галзуурал солиорлоос хэрхэн салж зүүд нойрон дундах амьдрал хэмээгчээс тасран халих вэ? Амьдрал гэсэн нэртэй алтан үсгийн хээ мөнгөн товоргон сүнстэй пайцыг элэг зүрх уушги ахуйгаасаа сугалан татаад төрөх үхэхийн хоорондох бие цогцосыг буцаан амирлуулах хэрэгэй мэт. Гэвч тэрхүү пайц нь хаана байгаа нь үл мэдэгдэх агаад энэ нь магад зүүдний нэгэн өвөрмөц шинж буй зай.Магад өөрийн сахиусан чандлал булшны сүслэгээрээ нойрноосоо сэрэх тэр өдөрийг хүлээх хэрэгтэй эс бөгөөд бурхан хэмээгчийн зүүлгэж өгсөн пайцыг эрж олох нь энэ бодгаль ертөнц дээрх хүмүүн хэмээгчийн туйшдын зорилго ажээ.

Хоёрхон үнэн

Төрөх үхэх нь үнэн хорвоод

Төрлөө олоогүй сүнснүүд хэсүүчлэнэ

Хэсүүчилэхдээ харин тэд

Хөлчүү дарсанд биесээ худалдана

Тахир дутуу

Өглөө боллоо нар мандалаа

Сүүдэр нь харин над дээр тусна

Агаар гэрэлтэн цонхоор салхиллаа

Амьсгалах гэсэн боловч хөндүүрлэж өвдөнө

Сүүдрээр эхлэл хорвоогийн нэгэн өдөр

Ялзарсан хүмүүний эхүүн үнэр

Хамрын салст хоолой цээжийг яръна

Мөрөөдлөөр дүүрэн тэр шавжнуудыг

Тэнгэрт дүүлэх шувууд барьж иднээ нэг өдөр

Бурхан алдсан уу болжморууд идчихсэн үү

Цээжин бие надад алга

Хутга сүвэлж холхилуулаад

Есүсийн загалмайг цовдолчихож!!!